Mikroserwisy vs monolit – kiedy warto zmienić architekturę aplikacji?

Wybór między architekturą mikroserwisową a monolityczną to jedna z kluczowych decyzji w procesie projektowania aplikacji. Oba podejścia mają swoje zalety i wady, które w dużej mierze zależą od wymagań biznesowych, skali aplikacji oraz zespołu deweloperskiego. W tym artykule przyjrzymy się różnicom między tymi dwiema architekturami i omówimy, kiedy warto zmienić podejście z monolitu na mikroserwisy.

1. Monolit – prostota i spójność

Architektura monolityczna to tradycyjny model, w którym wszystkie komponenty aplikacji są połączone w jeden, zintegrowany system. W monolicie wszystkie funkcje – od obsługi użytkowników po przetwarzanie danych – są realizowane w ramach jednej aplikacji, co oznacza, że kod, baza danych oraz logika biznesowa są połączone.

Zalety monolitu:

• Prostota w początkowej fazie: Dla małych i średnich aplikacji monolit jest stosunkowo łatwy do zaimplementowania, co pozwala na szybki start.
• Mniejsza złożoność: Wszystko znajduje się w jednym repozytorium kodu, co upraszcza procesy związane z zarządzaniem kodem i wdrażaniem aplikacji.
• Wspólna baza danych: Aplikacja ma jedną bazę danych, co pozwala na łatwiejsze zarządzanie i synchronizowanie danych.

Wady monolitu:

• Skalowalność: Monolit może być trudny do skalowania, zwłaszcza gdy aplikacja rośnie i wymaga większej liczby zasobów. Skalowanie wymaga skopiowania całej aplikacji, co nie jest efektywne.
• Złożoność w długoterminowym utrzymaniu: W miarę jak aplikacja się rozwija, jej kod staje się coraz bardziej złożony, co utrudnia utrzymanie i wprowadzanie nowych funkcji.
• Ciężkie wdrożenia: Każda zmiana w kodzie wymaga ponownego wdrożenia całej aplikacji, co zwiększa ryzyko awarii i obniża tempo wprowadzania innowacji.

2. Mikroserwisy – elastyczność i skalowalność

Architektura mikroserwisowa to podejście, w którym aplikacja jest dzielona na mniejsze, autonomiczne serwisy, z których każdy pełni określoną funkcję. Serwisy komunikują się ze sobą za pomocą interfejsów API. Każdy mikroserwis ma swoją bazę danych i może być rozwijany oraz wdrażany niezależnie.

Zalety mikroserwisów:

• Skalowalność: Mikroserwisy można skalować niezależnie, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów. Na przykład, jeśli jeden mikroserwis wymaga większej mocy obliczeniowej, można go skalować bez konieczności skalowania całej aplikacji.
• Elastyczność i niezależność: Każdy mikroserwis może być rozwijany, wdrażany i zarządzany oddzielnie, co umożliwia zespołom pracy nad różnymi funkcjami aplikacji równolegle. Dodatkowo, mikroserwisy mogą być napisane w różnych technologiach, dostosowanych do ich specyfiki.
• Szybsze wdrożenia: Ponieważ mikroserwisy są niezależne, zmiana w jednym serwisie nie wymaga wdrożenia całej aplikacji. Dzięki temu nowe funkcje i poprawki mogą być wprowadzane szybciej.

Wady mikroserwisów:

• Złożoność zarządzania: Mikroserwisy wymagają zaawansowanego systemu zarządzania, który pozwala na orkiestrację, monitorowanie i automatyzację procesów związanych z wdrożeniami.
• Komunikacja między serwisami: Mikroserwisy muszą komunikować się za pomocą sieci, co może prowadzić do problemów z wydajnością i latencją.
• Wysokie koszty początkowe: Przejście na mikroserwisy wymaga większej inwestycji w infrastrukturę, narzędzia oraz szkolenie zespołu.

3. Kiedy warto zmienić architekturę z monolitu na mikroserwisy?

Decyzja o migracji z monolitu do mikroserwisów nie jest łatwa i wymaga rozważenia wielu czynników. Oto kilka sytuacji, które mogą wskazywać, że nadszedł czas na zmianę:

• Wzrost skali aplikacji: Gdy aplikacja staje się zbyt duża i trudna do zarządzania, mikroserwisy pozwalają na rozdzielenie logiki na mniejsze, łatwiejsze do utrzymania komponenty. Jeśli aplikacja rośnie, ale monolit staje się zbyt skomplikowany, mikroserwisy mogą pomóc w rozbiciu tej złożoności.
• Wymagana elastyczność i skalowalność: Jeśli aplikacja wymaga skalowania różnych funkcji niezależnie, mikroserwisy stanowią lepsze rozwiązanie. Na przykład, jeśli jedna część aplikacji (np. system płatności) potrzebuje więcej zasobów niż inne, mikroserwis pozwala na precyzyjne skalowanie tego komponentu.
• Częste zmiany i wdrożenia: W przypadku, gdy aplikacja jest rozwijana w szybkim tempie, a zmiany wprowadzane przez różne zespoły muszą być wdrażane równolegle, mikroserwisy pozwalają na niezależną pracę nad różnymi częściami aplikacji. To z kolei ułatwia szybkie iteracje i wprowadzanie nowych funkcji.
• Zróżnicowanie technologii: W momencie, gdy aplikacja wymaga używania różnych technologii (np. JavaScript w frontendzie, Python w backendzie), mikroserwisy umożliwiają używanie różnych stacków technologicznych w ramach jednego systemu, co daje większą elastyczność.

4. Podsumowanie

Wybór pomiędzy mikroserwisami a monolitem zależy od wielu czynników, w tym od skali aplikacji, wymagań dotyczących elastyczności i skalowalności oraz tempa wprowadzania zmian. Monolit jest dobrym rozwiązaniem na początkowych etapach rozwoju, szczególnie w przypadku mniejszych aplikacji. Z kolei mikroserwisy sprawdzają się w dużych, dynamicznie rozwijających się projektach, gdzie skalowalność, niezależność komponentów i szybkie wdrożenia są kluczowe. Warto zatem analizować potrzeby biznesowe oraz techniczne, aby dokonać świadomego wyboru architektury, która będzie najlepiej pasować do specyfiki danego projektu.